ACCIPITER

ACCIPITER

apud Aegyptios venti fuit symbolum, teste Orô l. 2. c. 15. ob summam volatus eius celeritatem, quâ id imprimis accipittum genus, quod a palumbis necandis φαςςοφόνον vocatur, praestat, ut Porphyrius docet de abstinent. l. 3. Victoriae item, uti et Noctua, cui suppetias ferre solet, vide Pier. Hieroglyph. l. 20. et 21. Apud Tentyritas, Aegypti gentem, pro Numine cultus est, Aelian. Hist. Animal. l. 10. c. 4. Σς´βουσι δὲ οἱ Τςντυρίται ἱέρακας. Quod idem de Philarum incolis (hae in confinio Aegyptiorum atque Aethiopum sitae sunt) tradit Strabo l. 17. Quare tum Tentyritas, tum Philaeos, capit Voss. cum Cicer. de Nat. Deor. l. 3. c. 10. Accipitres ait Barbaris esse pro Dus. Causam cultûs subicit Diodor. Sic. l. 2. quia Aegyptum purget a cerastis, scorpiis, aliisque animalibus: quam quoque rationem ex eo adducit Euseb. de Praepar. Euang. l. 2. Aliam addit idem Diodor. δια τὸ τοὺς μάντεις οἰωνοῖς τοῖς ὶέραξι χρωμς´νους προλέγειν τά μέλλοντα. Imo et tertiam, quam ex ipso pete, si placet. Unde et apud Hermopolim simulacrum fuit Typhonis, equi fluvialis, cui Accipiter insisterer cum serpente depugnans, teste Plut. de Isid. et Osir. Contra Coptitae; qui crocodilos venerabantur, Accipitres, tamquam numinis sui hostes, agebant in crucem, ut idem Aelian. refert, rationem utriusque cultus hanc adferens, Εἰκάζουσι δὲ τὸν μεν κροκόδεςλον ἐκεῖνον ὕδατι ἐνθεν τοι καὶ σέβουσιν. οἱ δὲ τὸν ἱέρακα πυρὶ, ταύτῃ τοι καὶ προοκυνοῦσι, Ac illi quidem crocodilum assimilant aquae: et propterea etiam venerantur. Hi vero Accipitrem comparant igni: et idcirco adorant. Ε` quibus patet, non iniuriâ a quibusdam vocari in dubium, quod Strabo ait, avem hanc a tota Aegypto coli. Vide Voss. de Idolol. l. 3. c. 100. De venatione, quae fit ope Accipitris, in voce Acceptor, Falco; item Protohieracarius, Sacer, Sacer ales: uti de gemma inde dictâ, voce Hieracites. Sed et Accipiter seu circus, Graece κίρκος; lupi genus apud Oppianum Cynegetic. l. 3. a cursus velocitate sic dictum, vide infra, voce Lupus. De Accipitris avis usu Heraldico ut aliquid addam, inter Insignia Comitum de Sprinzenstein in Austria Superiori occurrit Accipiter (Germ. ein Sprintz seu Habich.) nativô colore insidens argenteis rupibus seu trunco telluri insixo, haud dubie Dynastiae Sprinzenstein quam sibi (Ricciorum Prius seu Ritziorum nomine noti) comparârunt, teslera. Inter Budingenses Dynastas (qui iam cum Comitibus Isenburgicis coaluerunt) Helvigis, ditionis haeres, sigillô dicitur usa, insignitô mulieris figurâ, longâ veste, et dextrâ Accipitrem impositum gestantis. Quod vero non tam Familiare δεῖγμα fuisse, quam ex consuetudine illius Saeculi (floruit autem Sec. XIII.) quô nobiles et illustres feminas illô habitu suam sigillis imprimere imaginem solitas constat, usurpatum, iudicat Cl. Spenerus. Etiam Habspurgici olim Comites (Archiducum Austriacorum progenitores:) Accipitres duos scuto suo comites dare soliti sunt, forte ob nomen Habich, unde castro, Habspurg quasi Habichsburch, hincque illuftrissimae familiae, appellationem inditam volunt etc. Vide quoque infra Falco.